ผ่านมาเดือนเศษ จิตใจผมเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลาประมาณสี่โมงเย็น เห็นข่าวทางทีวีให้ผู้ว่าราชการจังหวัดและนายอำเภอทุกคนเตรียมประชุมทางไกลในเวลา 19.00 น. ความรู้สึกผมเหมือนมีอะไรมากดทับที่หน้าอก แต่ในใจพยายามคิดว่าอาจจะมีอย่างอื่นที่ทางรัฐบาลจะสั่งการ ช่วงเวลานั้นจนถึงหนึ่งทุ่ม รู้สึกหัวหนักอึ้ง หายใจไม่ออก ไม่มีสมาธิทำอะไรทั้งสิ้น จนมีประกาศออกมาว่าสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที ๙ สวรรคต ความรู้สึกผมเหมือนกันโดนทุบเข้าที่หัว พูดอะไรไม่ออกไปพักนึง แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา ช่วงนั้นกำลังกินข้าวเย็น ก็กินไปจนเสร็จแบบไม่รู้ตัวเลย ยังจำได้ว่าคืนนั้นและคืนต่อ ๆ มาอีกหลายคืนนอนไม่หลับ ช่วงกลางวันก็มึน ๆ ใจลอยอยู่เกือบอาทิตย์
หลังจากวันที่ 13 ก็มีเรื่องเสื้อดำแพง อันนี้ผมเข้าใจคนขายนะ เพราะช่วงนั้นจะขายเสื้อผ้าได้แค่สีดำ ขาว และเทา ถ้าหมดก็คือต้องสั่งใหม่ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีให้ขายไหม แต่ขึ้นราคาไปเท่าตัวนี่ผมว่าก็เกินไปนะ
ต่อมาก็มีเรื่องอีก ใครไม่ใส่เสื้อดำคือคนเลวไม่รักในหลวง ต้องเห็นใจคนอื่นบ้าง เช่น หาซื้อไม่ได้ แพงจนซื้อไม่ไหว บางคนฐานะยากจนแค่จะกินยังแทบไม่พอจะให้ทำอย่างไร ตัวผมเองก็พอมีเสื้อดำและขาวบ้าง พอเจอฝนตกทุกวันซักไม่แห้งยังแทบไม่พอใส่
ช่วงนั้นก็มีรายการโหน เกาะ สวนกระแสกันเยอะ ไม่ค่อยอยากพูดถึง ทำเอาดังบ้าง เอาเท่บ้าง โชว์ว่าฉันรักในหลวงบ้าง หลอกลวงกันบ้าง บนโซเซียลเนตเวิร์ค คนทำก็รู้อยู่แก่ใจนะครับว่าทำเพื่อในหลวงหรือทำเพื่อตัวเอง (แอดมินเฟสบุกท่านนึงเคยกล่าวไว้ว่า "จะเอาไลค์ไปทำไม เอาไปแลกข้าวกินก็ไม่ได้")
แค่นี้แล้วกัน นึก ๆ แล้วชักขึ้น
